Zeeman aan Wal

  al (29) Het is nog vroeg in de ochtend, nog voor zevenen, als ik tijdens mijn eerste kopje koffie van die dag besef dat de studenten die dag geen les zullen krijgen. Althans niet van mij. Geen kans. Want ze komt. We hebben geen verhouding. Niet in die zin. Zij komt wanneer zij wil en ik heb mij te voegen naar die wens. Ze is nogal bezitterig. Ze is verblindend. Schitterend. Een schittering die midden in mijn blikveld intensiveert en groter wordt belet mij het ochtendnieuws op de televisie te volgen. Het lukt me nog net een appje te sturen naar de klassen die ik die dag lesgeef en mijn leidinggevende om te zeggen dat ik die dag niet kom. Mijn Franse vriendin heeft zich aangekondigd. Het zal nog een minuut of 40 duren voor ze er daadwerkelijk is, maar dan zal ze me opeisen. En hoewel ze me nog heel even met rust laat geef ik alvast toe aan die eis omdat verzet, zo heb ik de afgelopen jaren geleerd, zinloos is. Dus ga alvast