Zeeman aan Wal

  Zeeman aan Wal (13) Wellicht herinnert u zich nog dat ik enige jaren geleden berichtte over een klas waar je extra binding mee hebt. De klas die onze Z-Pil weer varende kreeg. De klas waar ik de meelezende reders op attendeerde, omdat er over een paar jaar uitstekende zeelui afgeleverd zouden worden. En dat ik ze tot die tijd lekker voor mezelf zou houden. Welnu, dat stukje is alweer drie jaar oud. Onlangs hebben we de Proeven van Bekwaamheden (PvB’s) gehouden en tot mijn “spijt” hebben bijna alle kandidaten het glansrijk gehaald. En ze hebben het niet gemakkelijk gehad. Een reisvoorbereiding maken waarbij in meerder havens geladen, gelost en gebunkerd moet worden. Graag even de stabiliteit berekenen voor de gehele reis, met 10% spare brandstof. Graag even een complete reisbeschrijving maken, compleet met koersen, verheden, meldpunten, bijzondere navigatiepunten, adressen van agenten, contacten van loodsdiensten, ETA bij elke

 Men zou kunnen denken dat het een groot feest is op de school. En dat is het ook. Zolang je met de studenten te maken hebt. Gewoon kunt doen waarnaar je gesolliciteerd hebt. Al het andere eromheen kan ervoor zorgen dat Het Beest langs komt. Dat is mij afgelopen week overkomen. En daar schrijf ik nu weer over: Bron: Beauty and the Beast Musical. Het Beest, Wat kan hij zich goed camoufleren. Hij vermomd zich als doodgewone werkzaamheden. Geeft je het gevoel dat hij er niet echt is. Je denkt af en toe wel dat je hem ziet, maar als je je omdraait gaat hij op in de omgeving, in de mensen om je heen in alles wat je vertrouwd is. Je schudt eens met je kop en denkt: hmm, zeker gedroomd. Maar hij heeft je, zonder dat je dat gemerkt hebt, meegenomen de boksring in. En het Beest kent het spel. Hij beheerst het spel tot in het diepst van zijn vezels. Weet exact wanneer hij zich weer even moet verstoppen om je op adem te laten komen. Maar niet genoeg. Oh nee, zodra Het Bee

 Zeeman aan Wal (11) Praktijkvakken Sommige vakken bij ons op school zijn mijns inziens niet te vangen in cijfers. Daaronder schaar ik twee van mijn vakken: Simulator brug en Praktijk Dek. Want hoe geef je een cijfer aan iemand die tijdens een simulatie aan de grond loopt, maar de fout inziet en er zoveel van leert dat hij het nooit weer fout zal doen? Hoe geef je een cijfer aan iemand die niet weet hoe je een mastworp moet leggen, les na les worstelt, maar het uiteindelijk kan? Moet zo’n persoon dan een voldoende of een onvoldoende krijgen? Voor die vakken krijgen mijn studenten dan ook een combinatiecijfer voor inzet, inzicht en aanwezigheid. Een student die er dus altijd is en met het puntje van de tong tussen de lippen een half uur zit te zwoegen op een oogsplits zal een voldoende krijgen. Een student die er altijd is en vervolgens op een bolder gaat zitten met een bak koffie om er de rest van de les niet meer va

 Zeeman aan Wal (10 Praktijkonderwijs maakt altijd meer indruk dan theorie. Dat is algemeen bekend. En onlangs ging de theorie hand in hand met de praktijk, al was het niet op de manier die de studenten noch ik verwacht hadden. Aan de eindejaars MO studenten geef ik het vak reisvoorbereiding. Verslagen van de vroegere Raad voor de Scheepvaart (Heden Tuchtcollege voor de Scheepvaart) laten tenslotte keer op keer zien hoe belangrijk een goede reisvoorbereiding is. De basis werd uitgelegd, alsmede het doel. Verder liet ik de studenten hun gang gaan. Trial and error, heet dat zo mooi. Een systeem dat tijd kost, maar zeer effectief is. Van fouten leert men tenslotte, en nu kon dat zonder gevolgen. Naarmate de lessen vorderden viel het me op dat een groepje van een stuk of vijf studenten zich steeds minder bezighielden met de les en opvallend veel aandacht besteedden aan hun laptop en/of telefoon. Kan natuurlijk, dacht ik in het begin, ze zullen wel informatie opzoeken

 Zeeman aan wal. (09)  KRENTEN IN DE PAP Soms vragen docenten zich wel eens af waar ze het allemaal voor doen. Veel studenten laten de boel maar op zich af komen, studeren er niet voor, vinden de 5,5 voor een toets een prima cijfer, want bijna een 6, en proberen zo de opleiding door te komen. Dit noemen wij de “dan maar de zeevaartschool student”. Zij hebben de opleiding gekozen omdat dat het enige is dat ze nog een klein beetje interesseert of gewoon omdat dit de enige MBO opleiding is die een beetje in de buurt van huis ligt. (Maar, geen angst lezer, dit wordt geen klaagstukje. Integendeel, dit wordt een complimenteerstukje.) Aan het eind van het eerste jaar zijn de meeste van deze studenten wel van school en hou je de studenten over die er tenminste voor gaan. Die zorgen dat ze de stof zich eigen maken en het echt begrijpen in plaats van het even te leren voor de toets. Zij zijn de krentjes in de pap die dit vak en dan bedoel ik even docent, niet zeeman, zo mooi

 Zeeman aan Wal (8)  HT Afgelopen hemelvaart was het dan zover: De Harlingen – Terschelling roeisloepenrace, kortweg HT-race was een feit. Wat de Elfstedentocht voor schaatsers en de TT voor motorliefhebbers is, is de HT voor zeevaarders: het Koningsnummer. Je moet het een keer meegemaakt hebben. De weg er naar toe was een intense, zoals u vorige keer in Zeeman aan Wal kon lezen. En ook vandaag verliep niet alles volgens plan. Maar ook dat hoort zo, dus eigenlijk verliep het wel volgens plan. Een der studenten had die ochtend bijvoorbeeld een sollicitatiegesprek, hetgeen in deze tijd van schraal aanbod van banen op zee ook redelijke urgentie had, maar er tevens voor zorgde dat het om tien uur verzamelen, zoals afgesproken, uitgesloten was. Om 11:30 zou de haven op slot gaan, hetgeen betekende dat wij met de volgboot om 11:15, uiterlijk, onze ligplaats in Harlingen dienden te verlaten. 11:15. Niemand. Bellen. 11:16, gebeld: “ik sta nu op de kade, waar zijn jullie?”