Zeeman aan wal 6 . Falen.

 Zeeman aan wal (6)

In een van mijn eerste stukjes vertelde ik van student X die dankzij extra les precies was overgegaan.
Het zou niet moeten, maar als docent heb je soms iets meer met een student dan met de rest.
De beroemde "klik".
De student wordt een beetje je protegé.
Welnu, student X is zo'n student.

Aan het eind van het vorige schooljaar was het weer een beetje hetzelfde als het jaar ervoor.
X stond er niet slecht voor, maar moest wel even zijn best doen.
Zéker voor zijn mondelinge examen Nederlands.

X kwam het examenlokaal binnen en toen hij binnenkwam zag ik het al: strontnerveus.
Hij leek wel zeeziek.
Samengeknepen lippen.
Beetje bleek.
Beetje klam voorhoofd.
En net als bij een zeezieke kreeg ik gelijk meelij met hem.
Op mijn vraag of het een beetje ging werd met zo'n kokhalshoestje ontkennend gereageerd.
Dit zou zo niks worden, besefte ik.

Mijn collega-examinator verliet het lokaal om nog een laatste puntje op de i te zetten voor het examen.
Dit gaf mij mooi de gelegenheid om met een speciale techniek, die ik ooit geleerd heb, X te kalmeren.
Hij kwam een beetje bij zinnen, mijn collega kwam binnen en we namen hem het examen af.
Een daverend succes werd het niet, maar het werd wel een voldoende.
Soms moet je niet willen krijgen wat je wilt, maar tevreden zijn met wat je krijgt.
Welnu, dit was zo'n moment.

Na de vakantie begon X steeds minder op school te komen.
Toetsen werden gemist, cijfers kelderden.
Of eigenlijk moet ik zeggen werden überhaupt niet gehaald, want hij vermeed de toetsen.
Op uitnodigingen om eens te komen praten reageerde hij niet.

Langzaam maar zeker kwam het onvermijdelijke:
X verliet de school.
Wat hij nu doet weet ik niet.
Werken?
Andere opleiding?
Geen idee.

Mocht je dit lezen, X, het ga je goed man.
Denk af en toe nog eens aan die ouwe meneer Jacobs.
Zoals die ouwe meneer Jacobs zeker af en toe aan jou zal denken.
Want er gaan wel meer studenten van school.
Elk jaar weer.
Maar bij jouw geval voelde het toch een beetje als falen van mijn kant.