Zeeman aan Wal (08). HT

 Zeeman aan Wal (8)  HT

Afgelopen hemelvaart was het dan zover: De Harlingen – Terschelling roeisloepenrace, kortweg HT-race was een feit.
Wat de Elfstedentocht voor schaatsers en de TT voor motorliefhebbers is, is de HT voor zeevaarders: het Koningsnummer.
Je moet het een keer meegemaakt hebben.
De weg er naar toe was een intense, zoals u vorige keer in Zeeman aan Wal kon lezen. En ook vandaag verliep niet alles volgens plan.
Maar ook dat hoort zo, dus eigenlijk verliep het wel volgens plan.
Een der studenten had die ochtend bijvoorbeeld een sollicitatiegesprek, hetgeen in deze tijd van schraal aanbod van banen op zee ook redelijke urgentie had, maar er tevens voor zorgde dat het om tien uur verzamelen, zoals afgesproken, uitgesloten was.
Om 11:30 zou de haven op slot gaan, hetgeen betekende dat wij met de volgboot om 11:15, uiterlijk, onze ligplaats in Harlingen dienden te verlaten.
11:15.
Niemand.
Bellen.
11:16, gebeld: “ik sta nu op de kade, waar zijn jullie?”
11:18, langzij 3 andere schepen.
11:19 (ofzo), persoon aan boord.
11:21, wegwezen, als een haas richting de startlijn.
11.29 plus een x-aantal seconden: Over de startlijn en de haven op slot!
Pfieuw! Gehaald….
De start ging perfect, afnemend tij (dus stroom mee) nauwelijks wind en zon maakten het bijkans een pleziertochtje in plaats van een race.
Lange tijd lag de Zeeolifant in de kopgroep, zo rond de 6e, 7e plaats.
Hetgeen een unicum is, neemt u dat van mij aan.
De reality-check kwam zo’n 3 -3,5 uur later.
De Zeeolifant met haar bemanning gaat stuurboorduit vanuit de Vliestroom het Schuitengat in.
De wind was toegenomen tot een dikke 5 / kleine 6 uit oostelijke richting.
De (nog steeds) ebstroom kwam daar ook vandaan met zo’n 1-2 knopen.
De mannen en vrouwen hadden overal pijn.
En de veerboot Friesland zorgde met haar hekgolf van een metertje of twee dat het laatste restje snelheid uit de sloep, en het laatste restje geloof in een goede afloop uit de roeiers geslagen werd.
De gemiddelde snelheid was afgenomen naar nul tot anderhalve knoop.
Vanaf de volgboot deden we ons best: aanmoedigen, schreeuwen, vloeken: “Ga door! *@#% [censuur [Symbool]].
Na nog eens ruim twee uur ploeteren, want dat was het, kwam de verlossende “Prweeep” vanaf het ex-betonningsvaartuig Zaandam ten teken dat de finishlijn na 5 uur, 7 minuten en 04 seconden gepasseerd was, wat ons op de 133e plaats van de 137 deelnemers plaatste.
En, beste lezers, daarmee heeft de 2 ton zware Zeeolifant en haar bemanning gebroken met een aloude traditie: als laatste binnenkomen!

Zag ik nu een traantje zo links en rechts in de ooghoeken van een paar roeiers?
Het zou me niks verbazen.
En terecht.
Wat mogen ze trots zijn op zichzelf.
De blaren in de handen werden gekoeld met een ijskoud, welverdiend pilsje.
En ik?
Ik keek het aan.
Voelde ik nou een brokje in mijn keel?
Ja, dat voelde ik.
Van trots.
Mijn mannen, mijn vrouwen hadden het geflikt: de HT race uitgevaren.
En dat kunnen niet heel veel mensen zeggen.

HT RACE ZeeOlifant 2017