Zeeman aan Wal (09) Krenten in de pap

 Zeeman aan wal. (09)  KRENTEN IN DE PAP


Soms vragen docenten zich wel eens af waar ze het allemaal voor doen.
Veel studenten laten de boel maar op zich af komen, studeren er niet voor, vinden de 5,5 voor een toets een prima cijfer, want bijna een 6, en proberen zo de opleiding door te komen.
Dit noemen wij de “dan maar de zeevaartschool student”.
Zij hebben de opleiding gekozen omdat dat het enige is dat ze nog een klein beetje interesseert of gewoon omdat dit de enige MBO opleiding is die een beetje in de buurt van huis ligt.
(Maar, geen angst lezer, dit wordt geen klaagstukje.
Integendeel, dit wordt een complimenteerstukje.)



Aan het eind van het eerste jaar zijn de meeste van deze studenten wel van school en hou je de studenten over die er tenminste voor gaan.
Die zorgen dat ze de stof zich eigen maken en het echt begrijpen in plaats van het even te leren voor de toets.
Zij zijn de krentjes in de pap die dit vak en dan bedoel ik even docent, niet zeeman, zo mooi maken.
Student X bleek zo’n krentje.





Het was midden in de zomervakantie dat X zich om een uur of negen ’s avonds meldde op mijn WhatsApp.
Mijn eigen schuld, want ik heb de studenten altijd gezegd dat lesgeven niet ophoudt als de school sluit en dat ik voor prangende vragen, mits op een beetje christelijke tijd, altijd te bereiken ben.
X voer met zijn stageschip ergens rond en zat met zo’n vraag.
Om te voorkomen dat het voor de lezer een beetje technisch verhaal wordt zal ik in vereenvoudigde vorm weergeven wat er tussen ons heen en weer geappt werd.


Hij had het peiltoestel tevoorschijn gehaald om het gyrokompas eens te controleren, en wat hij ook peilde: hij hield een fout van 4 a 5 graden.
Hoe dat kon, zo vroeg hij.
De mogelijkheid dat er een fout in het peiltoestel zat werd al gauw uitgesloten.
Bleef de mogelijkheid dat er een fout in de gyro zat nog over.

Ik appte hem dat ik vermoedde dat hij behoorlijk noordelijk zat en een oost-west koers voer.
Zijn antwoord was een verbaasd kijkende smiley en de woorden “Hoe weet u dat? We zitten boven Terschelling, onderweg naar het Kielerkanaal, dus een oostelijke koers.”
Ik gaf hem wat nadenkvoer om tot de oplossing te komen, te weten de Tolwetten en de werkelijke vorm van de aardbol.
Geruime tijd appstilte.

De volgende avond kwam X met een antwoord waarin voornoemde Tolwetten en de afgeplatte vorm aan de polen van de aarde genoemd werden.
(Inderdaad, de aarde is niet rond, maar heeft een beetje de vorm van een mandarijn.)
Het voert in dit rubriekje wat ver om uit te leggen waarom, maar laten we het erop houden dat X het helemaal bij het rechte eind had, hoewel hij zelf nog niet helemaal besefte waarom, hoe een en ander met elkaar te maken had.
Daar kwam hij al appent met mij achter.
Appje voor appje, conclusie na conclusie kwam hij erachter dat de fout in de gyro zat en waarom.



    Bron: Anschütz



Aan het eind van de sessie vroeg ik hem waarom hij contact met me opgenomen had.
Dit soort vragen krijg ik namelijk niet zoveel.
Hij zei dat hij dezelfde vraag aan diverse nautici aan boord had gesteld maar dat het afgedaan werd met “ dat is hier op deze boot nu eenmaal zo” .
En dat accepteerde hij niet.

En daarom, beste lezers, is een student als X een krentje in de pap.
Een student die zegt: “Dat kan wel zijn. Maar ik wil weten waarom, en ik zal er achter komen ook.”
Op zo’n moment weten wij docenten even weer waar wij het voor doen:
Mannen en vrouwen opleiden die bereid zijn net even dat extra stapje te zetten.
Bereid zijn net even wat verder te denken.
Mannen en vrouwen die het waard zijn om de reder wat meer te doen spenderen aan bemanningskosten.

Dank je wel, X.
Je hebt mij een fantastische vakantie bezorgd en een reden om er het nieuwe schooljaar weer vol tegenaan te gaan.